اهمیت زبان فارسی در فرهنگ ایرانی
دچار چالش هویتی شده ام و احساس معلق بودن می کنمو میخواهم درباره خودم و جامعه ای که در آن زندگی میکنم بیشتر بدانم و جامعه ام را بهتر بشناسم و جای پایم را محکم تر کنم.
مدتی است که فکرم درباره چرایی وضعیت زندگی شخصی و اجتماعی مشغول و درگیر بوده و سوالاتی مختلفی در ذهنم شکل گرفته است. سوال هایی بی جواب که سعی کردم به دنبال پاسخی برایشان باشم. اما از چه کسی باید پاسخ گرفت؟
مدتی قبل کتاب حدیث نفس نوشته آقای حسن کامشاد را خوانده بودم و در این جا هم مطلبی درباره اش نوشته بودم. چون ایشان در آن کتاب بسیار از مرحوم شاهرخ مسکوب یاد کرده و حتی کتاب را به او تقدیم کرده بود، کنجکاو شدم و در اینترنت درباره آقای شاهرخ مسکوب و آثار و پژوهش هایش جستجو کردم و چون آن ها را در راستای دغدغه ها و پرسش های در ذهنم تشخیص دادم، تصمیم گرفتم که به سراغ کتاب های او بروم و مطالعه کنم.
کتاب های مختلفی تا بحال خوانده ام اما اکنون که با خودم فکر می کنم ، می بینم که خیلی هایشان چون هدفمند نبوده است حاصلی برایم نداشته اند. البته شاید همین که فهمیده ام از مطالعه آنها بهره ای نبرده ام، خودش حاصلی باشد برای شخص من!
خوب ولی از هنگامی که توانسته ام بین افکار و مطالعاتم ارتباطی را شکل بدهم و سازمان یافته تر کتاب بخوانم ، احساس بهتری دارم و درهمین مسیر انتخاب کتاب ها، به سراغ کتاب هویت ایرانی و زبان فارسی نوشته شاهرخ مسکوب رفتم. در واقع در مسیری که طی می کنم به این کتاب رسیده ام. مسیری که چندان شناخته شده نیست و به مرور که در آن پیش می روم به جستجو و یادگیری می پردازم. سعی می کنم هر آنچه در این مسیر می بینم و برایش وقت میگذارم را همچون زنجیر به هم متصل باشند تا مسیرم را گم نکنم و بدانم که از کجا و چه چیزی به کجا رسیده ام.
اما مختصری درباره این کتاب می نویسم:
درباره کتاب هویت ایرانی و زبان فارسی
کتاب محتوای پژوهشی-تاریخی و نثری متواضعانه و روان دارد و سیر تحولات زبان فارسی مکتوب و فقط نثر فارسی را در بستر تحولات تاریخی زندگی قوم/ اقوام ایرانی مورد بررسی قرار داده است. نویسنده روی بررسی تاثیر حکومت های مختلف و سه گروه اصلی از نویسندگان ایرانی در دوران اسلامی نثر فارسی تمرکز کرده است.
سه گروه اصلی نویسندگان نثر که در کتاب مورد بررسی قرار گرفته اند عبارتند از : اهل دیوان، اهل دین و اهل عرفان.
همچنین تاثیر کار هر گروه از نویسندگان در یک بخش از کتاب به صورت جداگانه توضیح داده شده است.
نویسنده این بررسی را بخوبی تا دوران مشروطه ادامه داده است و خواننده را از منظرخاص مورد نظرش در تاریخ قوم ایرانی سیر می دهد تا به درک بهتری از گذشته دست یابد. گشت و گذاری دلنشین در بستر زمان با نثر مکتوب فارسی.
در پایان بندی مختصری نیزبا بیان اینکه اهل دیوان و اهل عرفان که در گذشته نقش بیشتری در اعتلای زبان فارسی داشته اند، اکنون به انحطاط و خط پایان رسیده اند و با در نظر داشتن تغییراتی که تقریبا از مشروطه به بعد در جامعه رخ داده است ، گروه های جدید روشنفکران دست به قلم و نویسندگان معاصر را نسل جدیدی می داند که عهده دار پرداختن به کار زبان شده اند و ابراز امیدواری کرده است تا حاصل کار ایشان بهبود زبان فارسی و مردمی باشد که به این زبان صحبت می کنند.
اکنون که کتاب را دو بار خواندم، احساس می کنم که از هویت قومی و تاریخی خودم که ریشه در زبان فارسی دارد، شناخت بهتری به دست آورده ام و جای پایم محکمتر شده است و بهتر می توانم در مسیرپیش رویم گام بردارم.
سپاس گزارم آقای شاهرخ مسکوب.
