مقدمه صفر: چندی پیش کتاب گفتگوی نجف دریابندری با آقای ناصر حریری را خوانده بودم و آن را دوست داشتم. بار دیگر که به کتابخانه رفتم به دنبال کتابی می گشتم که نبود اما بصورت اتفاقی چشمم به کتاب حدیث نفس نوشته حسن کامشاد افتاد. نویسنده را نمی شناختم و اثر دیگری هم از ایشان مطالعه نکرده بودم. فقط جایی در حد یک عبارت کوتاه خوانده بودم که حسن کامشاد مترجم توانای کشورمان! از آنجایی که پیش زمینه ذهنی خوبی هم از مطالعه کتاب گفتگو با نجف دریابندری داشتم، آن را برداشتم و امانت گرفتم و همراه چند کتاب دیگر به خانه بردم.
کتاب مدتی در کنار خانه بود و اشتیاق چندانی به خواندنش در من پیدا نمی شد. اما بالاخره دستم و دلم لرزید و کتاب را باز کردم و چند پاراگراف اول را که خواندم دیگر اختیار دست خودم نبود و کتاب مرا همراه خود کرده بود و به پیش می برد. نثری روان و شیرین با چاشنی ملایم طنز. دو سه روزه کتاب را خواندم و یک بار دیگر هم مرورش کردم. احساس خوبی داشتم و حالا کتاب و نویسنده را هم دوست داشتم.
مقدمه یک: وقتی پای حرف خیلی بزرگان و علما می نشینیم عبارتی آشنا در بین صحبت های آنها به چشم می خورد و آن اینکه با همان ادبیات قدیمی می گویند : من از درس فلان استاد یا هم صحبتی با فلان شخصیت بزرگ کسب فیض کردم و چیزها آموختم.
گویا سنت کسب و انتقال دانش و آگاهی و فرهنگ از دیرباز چنین بوده است و این میراث ارزشمند به این منوال بین نسل های مختلف دست به دست شده است. البته شاید نادرست نباشد اگر بگویم که احتمالا میزان سهم و بهره مندی هر فرد یا جامعه ای از گنجینه علم و دانش و فرهنگ موجود به ظرفیت و استعداد و آمادگی آنها برای استفاده از این گنجینه مشترک بستگی دارد. (توانا بود هرکه دانا بود …)
بنظرم بسیاری از ما آمادگی شناخت و مواجهه مناسب با این دارایی علمی و فرهنگی را نداریم و اگر بخواهیم بهره ای از آن داشته باشیم راهی جز این نداریم که از کسانی که ظرفیت و توانمندی بیشتری در استفاده از دارایی علم و فرهنگ را دارند، کمک بگیریم تا راهنما و مرشدمان باشند.
اصل مطلب: آنچه نوشتم مقدمه ای بود برای بیان روایت خودم از کتاب حدیث نفس جناب آقای دکتر حسن کامشاد.
کتاب در نیمه دوم هشتاد سالگی توسط ایشان نوشته شده است و مروری است به برخی از خاطراتشان از دوران جوانی تا به امروز. روایت سریع و مختصر ولی جذاب و سودمند برای درک شرایط و دوره های زمانی مختلف و آشنایی با افراد مختلف در حوزه فرهنگ و ادبیات ایران.
در کتاب به افراد و کتاب های مختلف اشاره شده است که بنظرم بسیار مختصر و البته مفید هستند.
روایت های کوتاهی از دوران های مختلف قبل و بعد از انقلاب ، ایران ، پاریس ، لندن و …
کتاب بسیار خوشخوان و روان است و در بسیاری از قسمت های آن مایه های طنز آن لبخند را به لب خواننده می نشاند.
در پایان به سنت گذشته ، امیدوارم من هم بتوانم از کتاب و ارجاعات آن به خوبی کسب فیض کنم و بهره ها ببرم.
