ما روزی که به دنیا می آییم، هنوز چشمانمان قادر به دیدن دنیای جدید نیست و چون تازه از دنیای تاریک درون بدن مادر به روشنایی دنیایی ناشناخته پا گذاشته ایم ، مدت زمانی باید بگذرد تا بدن مان با شرایط جدید آشنا شود و خود را برای ارتباط با آن تطبیق دهد.
با طی شدن روزهای اولیه ، کم کم بصورت تار و نه چندان واضح، قادر به دیدن محیط اطراف خود می شویم و میتوانیم صداهایی را بشنویم و واکنش های جزئی و غیرارادی نسبت به عوامل محیطی نشان بدهیم.
با تقویت شدن بینایی و شنوایی و سایر حواسمان ، با نگاهمان اشیا و افراد در حال حرکت را دنبال می کنیم و به چیزهای صدادار بیشتر توجه می کنیم. کم کم اراده می کنیم و میخواهیم کارهای جدیدی انجام دهیم ، به اطرافمان نگاه می کنیم و بیشتر توجه می کنیم ، با دستانمان چیزهایی را که بتوانیم میگیریم و بعضی صداها را تقلید می کنیم و راه رفتن را با دیدن دیگران و تقلید از آنها یاد می گیریم.
به حرف های بزرگترها گوش می کنیم و با زبانمان شروع به گفتن کلمات نامفهوم میکنیم اما کم کم کلمات هم در زبان ما بصورت واضح و رسا شکل می گیرند و بیان می شوند.
ممکن است در این تلاش و تمرین برای تجربه کردن و یاد گرفتن ، زمین بخوریم ، اشتباه کنیم و یا آسیب ببینیم اما حاصل آن ، یادگرفتن مهارت هایی است که با استفاده از آنها می توانیم کارهای جدیدی را انجام دهیم.
اکنون که یاد گرفته ایم راه برویم ، میتوانیم به مسیرهای جدیدی قدم بگذاریم و تجربه های جدیدی را کسب کنیم. میتوانیم با استفاده از دستانمان هر چیزی را بگیریم و لمس کنیم و چیزهای تازه ای را سرهم کنیم.
اگر اهل بازی با کلمات باشیم، از ترکیب کردن واژه ها و ساختن جمله ها و نوشتن هم لذت می بریم و به این مهارت مان هم می افزاییم.
خلاصه هر مهارتی را می توانیم پرورش بدهیم و به تدریج به کسب تجربه ها و مهارت های جدید فکر کنیم.
اما آنچه در مراحل مختلف رشد و پیشرفت مهارت ها و توانایی هایمان تکرار میشود و شاید بهتر باشد که بعنوان یک قاعده و الزام آن را بپذیریم اینست که : برای یاد گرفتن هر مهارتی چه ساده باشد یا پیچیده و مشکل ، نیاز داریم تا به دیگرانی که آن کار را انجام می دهند نگاه کنیم و سپس تقلید کنیم تا حداقل ها و اصول اولیه را یاد بگیریم.
ممکن است این مهارت ، راه رفتن ، یا صحبت کردن ، نقاشی کردن ، برنامه نویسی ، تعمیرات فنی و یا هر هنر و مهارت دیگری باشد که ما انتخاب می کنیم.
پس از فراگرفتن اصول اولیه هر مهارتی است که ما میتوانیم به ارتقای آن توانایی در خودمان فکر کنیم و یا در سطحی بالاتر به تقلید پیشروها بپردازیم و یا اینکه تصمیم بگیریم مهارت خود را در چه مسیری و برای انجام چه کار و سوژه خاصی مورد استفاده قرار دهیم و مسیر شخصی خودمان را در استفاده از توانایی ها و مهارت هایمان انتخاب کنیم و در مسیر کسب اصالت و هویت منحصر بفرد حرفه ای گام بگذاریم.
مهم است که بدانیم مشاهده و تقلید از سایرین اولین گام ها در بالارفتن از نرده بان رشد و پیشرفت است اما به یاد داشته باشیم که دلخوش کردن و سرگرم شدن به تقلید از دیگران و ماندن در همان پلکان اولیه هم احتمالا نتایج خوبی برایمان به همراه نخواهد داشت.
