با توجه به تجربه های شخصی خودم و مشاهدات بیرونی ام و بررسی و تجزیه و تحلیل های درونی ام ، به این نتیجه می رسم که وقتی در مسیر زندگی چه در زمینه زندگی مشترک و چه در زمینه فعالیت های شغلی و کاری به دنبال اهداف و برنامه هایی باشیم که با همفکری و مشارکت انتخاب و تعیین شده اند ، لحظات لذت بخش تری را تجربه میکنیم و زحمات و سختی های مسیر رسیدن به این سری از اهداف را با همکاری و کمک هم بهتر و راحت تر میتوانیم تحمل کنیم و پشت سر بگذاریم. وقتی هم که به این شکل چیزی رو به دست می آوریم ، بیشتر قدردان هستیم و برایش ارزش قائلیم و به شکل بهتر و مفیدتری از آن استفاده می کنیم.
مثلا وقتی در زندگی مشترک زن و مرد با کمک و همکاری هم یک اتومبیل یا خانه را بتوانند بخرند و تهیه کنند ، چون سختی ها و مشکلات مسیر رسیدن به این هدف ها را همراه با هم دیده اند و تجربه کرده اند و خاطرات مشترکی را دارند که در آن دستاورد نهایی ظهور و بروز پیدا کرده است ، هردو نفر مثل یک ریسمان بافته شده باهم در حفظ و رشد و بهبود آن دستاورد مشترک ، هماهنگ ، مصصم ، محکم و جدی خواهند بود.
این احساس را شاید بتوان در یک تیم کاری که روی پروژه خاصی که اعضای تیم در طراحی و برنامه ریزی آن مشارکت داشته اند ، یا در سطح کلان تر و وسیع تر در جامعه ای که منافع و نظرات گروه های مختلف تشکیل دهنده اش را در اهداف و برنامه ریزی ها مد نظر قرار داده است ، مشاهده کرد.
شاید اگر در تصمیم گیری ها و برنامه ریزی ها در سطوح مختلف ، از خانواده تا جامعه و گروه های مختلف دیگر ، بیشتر به دنبال سهیم کردن اعضای تشکیل دهنده هر مجموعه ای در تعیین هدفها و برنامه ریزی برای رسیدن به آنها باشیم ، در طی این مسیر میتوانیم از منابع و امکانات و داشته هایمان به شکل بهتر و موثرتری استفاده کنیم و همچنین لحظات و خاطرات بهتر و لذت بخش تری را هم تجربه کنیم و احتمالا دستاوردها و نتایج مشترک بزرگتری هم در طولانی مدت داشته باشیم.
